Pour une mobilité pensée familles !

Wij, de Ligue des familles, het CAWAB, FPS, IEB, GRACQ, Pro Velo, Vie Féminine, vragen dat de burgers in het Brussels Parlement nadenken over de mobiliteitsproblemen van gezinnen, om oplossingen te vinden waardoor gezinnen vaker gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer, fietsen, lopen of gebruikmaken van de gedeelde mobiliteit.

De doelstelling van de vermindering van het autogebruik moet worden nagestreefd zonder de gezinnen in financiële moeilijkheden te brengen en hen in staat te stellen hun verschillende behoeften aan te kunnen.

Voor veel ouders blijft de auto het gemakkelijkste vervoermiddel om zich met kinderen te verplaatsen om en werk en gezin te combineren. Tachtig procent van de Brusselse gezinnen met kinderen bezit minstens één auto, i.v.m. 49% van de gezinnen zonder kinderen[1].

Het wegverkeer is een van de belangrijkste bronnen van luchtverontreiniging in het Brussels Gewest. Deze verontreiniging is verantwoordelijk voor vroegtijdige sterfgevallen en tal van gezondheids- en veiligheidsproblemen. De alomtegenwoordigheid van de auto in de openbare ruimte gaat ten koste van andere projecten die de Brusselse gezinnen ten goede komen : verbetering van andere vervoersmiddelen, meer veiligheid, ontwikkeling van recreatiegebieden, vergroening enz.

Wat mobiliteit betreft, vertonen gezinnen bepaalde specifieke kenmerken waarmee rekening moet worden gehouden om het mobiliteitsbeleid aan te passen aan hen.

Ouders leggen meer opeenvolgende trajecten af

Ouders leggen opeenvolgende trajecten af (thuis, school, werk, buitenschoolse activiteiten enz.) Hoewel het aantal trajecten varieert naar gelang van de situatie, zijn er in het dagelijks leven maar weinig trajecten met slechts een enkele bestemming.

De alternatieven voor de auto zijn niet volledig aangepast

Gezinnen verplaatsen zich "omvangrijker": met een of meer kinderen, tassen/boekentassen, een wandelwagen, een kinderwagen... Jonge kinderen zijn niet altijd in staat om het traject volgend op/voorafgaand aan dat van het openbaar vervoer te lopen. Gezinnen worden geconfronteerd met smalle ruimtes, trappen en lijnveranderingen die lastiger zijn dan wanneer je alleen bent.

Deze problemen van mobiliteit en toegankelijkheid gelden ook voor personen met een beperkte mobiliteit: hoe kom je op een tram met een kinderwagen of in een rolstoel als de stoep ver van de ingang van de tram ligt? Hoe kom je uit een station als er geen lift is of als die defect is?

Ouders moeten zich houden aan meer tijdschema’s

Elke volwassene heeft zijn eigen tijdschema’s, maar in een gezin komen daar nog die van de kinderen bij: schooltijden, crèche, activiteiten enz. Dat dwingt gezinnen om tijdens de spitsuren te reizen en om snelle vervoerswijzen te vinden om deze verschillende tijdschema’s met elkaar te verzoenen.

Dat geldt vooral voor de moeders

Een gezinsvriendelijk mobiliteitsbeleid moet een genderdimensie omvatten. Net als bij de verdeling van de huishoudelijke taken en de zorg voor de kinderen nemen vooral de vrouwen de mobiliteit van het gezin op zich. Meer moeders dan vaders leggen dagelijks de opeenvolgende trajecten af, en vooral zij begeleiden de kinderen naar school.

Onderteken!

Met deze specifieke kenmerken wordt zelden rekening gehouden bij de uitwerking van beleid dat gericht is op de ontwikkeling van zachte mobiliteit, openbaar vervoer, intermodaliteit en gedeelde mobiliteit : gebrekkige toegankelijkheid van veel tram-/bushaltes, afwezigheid van gezinsfiets-stallingen, onveiligheid voor fietsers of vrouwen in de openbare ruimte...

Als deze situaties u niet ongevoelig laten, onderteken dan dit voorstel en help ons om deze denkoefening in het parlement op gang te brengen !

[1]T. Ernans, 2019, “Brusselse huishoudens en de auto”, BISA, Focus nr. 32.