Voor de schorsing van het plan Good Move en de verwerping van het plan Good Living

Good Move en, meer recent, Good Living werden voorgesteld als instrumenten in de strijd tegen de klimaatopwarming en voor een aangenamere, minder vervuilde en veiligere stad.

Volgens de opstellers van die plannen rechtvaardigen die doelstellingen, die niemand betwist, een bestraffend beleid, waarmee ze de “automobilisten” die ze niet kunnen overtuigen, willen dwingen om af te zien van hun wagen. Daartoe worden autoritten langer en ingewikkelder gemaakt en files gecreëerd door het verkeer te concentreren op bepaalde wegen die steeds meer opgestopt zullen raken. Daarnaast worden er zoveel mogelijk parkeerplaatsen geschrapt.

Op de plekken waar plannen zoals Good Move ten uitvoer werden gelegd, zonder overleg of na schijnoverleg, lieten de negatieve gevolgen niet lang op zich wachten: verkeersverschuivingen, waardoor de bewoners en gebruikers van de betrokken straten blootgesteld worden aan meer vervuiling, lawaai of verkeersonveiligheid; congestielussen; ongevalgevoelige verkeerssituaties die voorheen niet bestonden; ongekende spanningen tussen “automobilisten” en “fietsers”, alsook tussen de bewoners van “verkeersluwe” straten en de anderen, enzovoort.

Door zijn methodologische tekortkomingen, onder meer inzake het verwachte verdampingseffect, de omvang van de mazen en het feit dat de gebruikte gegevens niet recent zijn, kan Good Move die doelstellingen niet bereiken. Het kan zelfs het tegenovergestelde effect hebben en leiden tot meer CO₂-uitstoot en vervuiling!

In werkelijkheid zijn Good Move en Good Living ontworpen om de belastinggrondslag te verbreden door een welgesteldere bevolking aan te trekken. Met uitzondering van Elsene en Sint-Gillis zijn de gemeenten en wijken die het meest getroffen zijn door de officiële of officieuze toepassing van Good Move, eerder volksbuurten (Anderlecht, Brussel-Stad, Ganshoren, Jette, Molenbeek en Schaarbeek). Het betreft vooral de bolwerken van de nieuwe groene bourgeoisie, waar de ecogentrificatie, die volgens een recente studie in het wetenschappelijke tijdschrift Nature in 28 Europese en Noord-Amerikaanse steden is vastgesteld, zich kan voltrekken. Brussel is geen uitzondering; wegkijken zal niets veranderen.

Wij hebben geprobeerd te waarschuwen voor de menselijke, sociale en economische schade die dit plan veroorzaakt en hebben gevraagd om op zijn minst met de betrokken buurtbewoners na te denken over oplossingen. In plaats van waardering op te brengen voor de belangstelling van de burgers voor openbare aangelegenheden en het grondige werk dat zij hebben verricht, spraken sommige gewestelijke of gemeentelijke autoriteiten van “verzet tegen verandering” of, erger nog, van geweld, zonder ooit inhoudelijk te antwoorden op de verzuchtingen. We worden geconfronteerd met een zeer neoliberale redenering (“there is no alternative”), die vanuit technisch en politiek oogpunt absoluut niet gerechtvaardigd is. Wij kunnen u verzekeren dat er wel degelijk alternatieven zijn!

Recente peilingen en het feit dat de klimaatscepsis opnieuw toeneemt, tonen aan dat een dergelijke strategie van minachting, die uiterst hard is voor degenen die er het doelwit van zijn, niet zonder risico's is voor het algemeen belang. Het is nog niet te laat om te reageren.

Wij, de bewoners van Brussel, vragen:

1. een terugkeer naar de rede en naar een proportioneel, ecologisch efficiënt en sociaal rechtvaardig mobiliteitsbeleid, in overleg met de betrokkenbuurtbewoners;
2. dat de uitvoering van het plan Good Move wordt opgeschort en dat de “verkeersluwe mazen” worden afgeschaft;
3. dat prioriteit wordt gegeven aan de ontwikkeling van het openbaar vervoer;
4. dat het gewest zich ertoe verbindt om ernstig te onderhandelen over een herziening van de gewestelijke belastingen, om over de middelen te beschikken om zijn ambities waar te maken;
5. dat het plan Good Living wordt verworpen.